Linda (15) had te maken met wraakporno, exposen & sextortion
Vorig jaar veranderde het leven van Linda (gefingeerd) enorm. Waar ze eerst als een vrolijk onbezorgde jonge vrouw door het leven ging, ziet ze nu nog maar in weinig dingen iets moois. Linda komt met haar moeder binnenlopen, ze ziet er verslagen uit. Op verzoek van haar moeder werkt ze mee aan een interview waarin wij haar naam hebben gefingeerd.
Linda is slachtoffer van wraakporno, exposen en sextortion. Meerdere hoofdtopics waar wij als Stichting aandacht voor willen vragen raken haar.
Het moment waarop ze haar toekomst als sneeuw voor de zon zag verdwijnen was vorig jaar. Niet eens zo heel erg lang terug en nog steeds voelt het voor haar als gisteren. Ze was op schoolreisje en ze zaten in de bus op de weg terug. Ze kan zich nog goed herinneren hoe iedereen haar aankeek en begon te lachen.
Ze was zich eerst niet eens bewust van wat haar gebeurde maar snel werd duidelijk dat er foto’s van haar verspreid waren. Er circuleerde een tweetal foto’s van haar zonder kleding en iedereen had deze nu gekregen. Ze begon te huilen en de leraren die mee waren probeerde iedereen rustig te houden inclusief mijzelf. Het was verschrikkelijk, ik heb mij nog nooit zo verdrietig gevoeld.
We waren al bijna terug, de reis die eigenlijk nog maar 10 – 15 minuten was duurde een eeuwigheid. Op school moest iedereen terug het klaslokaal in en kregen ze te horen dat de foto’s verwijderd moesten worden van de telefoons. De leraren hebben alle telefoons gecontroleerd, naar wat ik later hoorde, maar het kwaad was al geschied. Het was natuurlijk niet alleen verspreid binnen de groep die op dat moment in de bus zat.
Ik ging mee naar een ander klaslokaal waar op dat moment mijn moeder al was samen met de schoolmaatschappelijk werker. Mijn vader was nog op het werk. Natuurlijk waren ze bezorgd en vroegen ze hoe het met mij ging maar tegelijkertijd waren ze ook benieuwd hoe deze foto’s überhaupt konden bestaan.
De foto’s waren gemaakt in de kleedkamer van het sporten. Een van de meiden had tijdens het douchen foto’s van mij gemaakt. Dit had ze overigens al een keer verteld maar ik dacht dat het niet waar was. We vonden beide dezelfde jongen leuk en ze zei al: “ik wil dat je hem met rust laat, anders krijg je er spijt van”. Ik was mij er in eerste instantie helemaal niet van bewust waar ze op doelde. Een week later stuurde ze mij nog eens hetzelfde verzoek hem met rust te laten. Dit ging lastig want inmiddels vonden wij elkaar al veel leuker. Ik had niet verwacht dat ze echt foto’s had.
Veel mensen om mij heen zeggen “trek het je niet aan”, je kunt er niets aan doen maar ook heel veel andere lachen mij nog steeds uit. Nu voel ik mij nog steeds niet goed. Het meisje sport nog steeds bij dezelfde vereniging en zit nog bij mij op school, ze heeft alleen een schorsing gehad.
Momenteel beoefent ze helemaal geen sport. Ze gaat naar school, komt thuis en heel soms doet ze iets met een vriendin of haar vriendje. De jongen waar het allemaal om draaide is nu bij haar. Dat geeft haar wel een goed gevoel. Ze heeft het zwaar maar wil toch samen met haar moeder het verhaal vertellen. “Hopelijk kan ik er iemand anders mee helpen”. Ik wil ook zeggen dat het niet goed is om foto’s te maken in de kleedkamer tijdens het douchen. Je doet er iemand enorm veel pijn mee.
Tijdens het gesprek komt er soms een glimlach op haar gezicht. Op de vraag hoe ze nu naar haar toekomst kijkt kan ze nog niet goed antwoord geven maar stapje voor stapje gaat het weer beter.
